Του Χριστόφορου Τριάντη*
Η μάχη των Θερμοπυλών είναι μια από τις πιο διάσημες μάχες όλων των εποχών. Ο συμβολισμός της μάχης είναι προφανής και έχουν γραφεί εκατομμύρια λέξεις γι΄ αυτήν.
Σε πλήθος εκπαιδευτικών ιδρυμάτων η συγκεκριμένη αναμέτρηση διδάσκεται και θα διδάσκεται διαρκώς. Η μορφή του βασιλιά της Σπάρτης Λεωνίδα έχει αναχθεί σε παγκόσμιο σύμβολο ανδρείας και γενναιότητας, όπως και αυτή του Εφιάλτη σε αιώνιο σύμβολο προδοσίας.
Στην περίφημη μάχη όπου διακρίθηκε η ελληνική ανδρεία υπάρχει και μίαμικρή λεπτομέρεια που χρειάζεται να τονιστεί η αξία της, ως ένας ελάχιστος φόρος τιμής στο πρόσωπο και στην πράξη του.....
Λίγοι Έλληνες γνωρίζουν τον Δημόφιλο βασιλιά των Θεσπιών, ο οποίος δεν δέχτηκε να αποχωρήσει από το στενό των Θερμοπυλών, όπως έκαναν οι άλλοι Έλληνες κι έπεσε μαζί με τους εφτακόσιους άνδρες του, πολεμώντας τους Πέρσες .
Αν λίγοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν τον Δημόφιλο, ελάχιστοι είναι οι Έλληνες που ξέρουν τον μάντη Μεγιστία, τον Ακαρνάνα και τη συμμετοχή τουστη μάχη των Θερμοπυλών.
Ο Μεγιστίας ακολούθησε το εκστρατευτικό σώμα των Ελλήνων οικειοθελώς, αφού στην Τραχίνα (περιοχή της Φθιώτιδας) όπου συγκεντρώθηκαν οι ελληνικές δυνάμεις δεν υπήρχαν Ακαρνάνες.
Βέβαια, οι Ακαρνάνες συμμετέχουν στον κοινό αγώνα εναντίον των Περσών με στρατιωτικό σώμα και στις Πλαταιές πολεμούν με γενναιότητα.
Ο Μεγιστίας ήταν μάντης και οιωνοσκόπος καταγόμενος από το λαμπρό γένος των μάντεων, το γένος των Μελαμποδιδών, με γενάρχη τον Μελάμποδα και ένδοξους πρόγονους τον Αμφιάραο και τον Αμφίλοχο. Ο Μεγιστίας, ως μάντης, διείδε το τέλος των Ελλήνων στις Θερμοπύλες προτού εμφανιστεί ο Εφιάλτης και προδώσει.
Ο Ηρόδοτος δεν αφήνει καμιά αμφισβήτηση:
«Στους Έλληνες δε, οι οποίοι βρίσκονταν στις Θερμοπύλες, πρώτα – πρώτα ο μάντης Μεγιστίας, αφού εξέτασε τα σπλάχνα των σφαγίων, προείπε τον θάνατο, ο οποίος τους περίμενε την αυγή..»
Ο Μεγιστίας έμεινε πιστός φύλακας της ελευθερίας των Ελλήνων. Όταν διαφαινόταν ότι το τέλος των υπερασπιστών ήταν κοντά και οι Πέρσες θα καταλάμβαναν το στενό, ο μάντης αρνήθηκε να εγκαταλείψει το πεδίο της μάχης και τους συντρόφους του, αν και είχε προβλέψει την επικράτηση των Περσών.
Ο Μεγιστίας δεν έκανε πίσω και το μόνο που ζήτησε ήταν να φύγει από τις Θερμοπύλες ο γιος του, το μοναχοπαίδι του.
Η αναφορά στον μάντη γίνεται και από το επίγραμμα του Σιμωνίδη :
«μνῆμα τόδε κλεινοῖο Μεγιστία, ὅν ποτε Μῆδοι
Σπερχειὸν ποταμὸν κτεῖναν ἀμειψάμενοι,
μάντιος, ὃς τότε Κῆρας ἐπερχομένας σάφα εἰδώς
οὐκ ἔτλη Σπάρτης ἡγεμόνας προλιπεῖν.»
ΠΑ 7, 677
(Αυτός είναι ο τάφος του δοξασμένου Μεγιστία, που κάποτε τον σκότωσαν οι Μηδοι, όταν πέρασαν τον Σπερχειό, του μάντη, που ενώ γνώριζε καλά πως πλησίασε ο θάνατος, δε δέχθηκε να εγκαταλείψει τον βασιλιά της Σπάρτης).
ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ Ζ , Πολύμνια.
Έμεινε λοιπόν, ο μάντης δίκαιος και γενναίος μην εγκαταλείποντας πατρίδα και συντρόφους. Εκεί στις Θερμοπύλες βρήκε τον θάνατο την τρίτη μέρα μαζί με τους Σπαρτιάτες του Λεωνίδα και τους Θεσπιείς του Δημοφίλου.
Σήμερα το όνομα του μάντη έχει περάσει στην ιστορική και εκπαιδευτική αφάνεια και δεν γίνεται λόγος γι' αυτόν. Ούτε η ελληνική πολιτεία έχει τιμήσει την παρουσία του στη μάχη των Θερμοπυλών κάνοντας μια αναφορά στα σχολικά βιβλία της ιστορίας, ως αναγνώριση ενός Έλληνα που δεν εγκατέλειψε την υπεράσπιση της πατρίδας και θυσιάστηκε γι’ αυτήν.
Βέβαια ούτε εμείς, οι συμπατριώτες του Ακαρνάνες, έχουμε κάνει κάποιες κινήσεις για να τιμήσουμε τον ηρωισμό του Μεγιστία. Η χειρότερη τιμωρία για ένα ήρωα είναι η λησμονιά γι’ αυτό έγραψα αυτές τις λίγες λέξεις για να τιμήσω τη μνήμη και τη θυσία του.
(*Ο Χριστόφορος Τριάντης υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση από το 1998 (1ο Γυμνάσιο Πύλης). Κατάγεται από τη Μαχαιρά Ξηρόμερου και τώρα ζει στον νομό Τρικάλων).
Υ.Γ. ΞΗΡΟΜΕΡΟΝΕWS: Να επισημάνουμε ότι ο Πολιτιστικός σύλλογος Αποδήμων Φυτειωτών ''Το Λιγοβίτσι'' επι προεδρίας του ιστοριοδίφη και συγγραφέα Μπάμπη Κουβέλη, έχει τοποθετήσει το έτος 2003, μπροστά από τοΔημαρχιακό κτίριο στις Φυτείες, μαρμάρινη πλάκα αναθεματική, σαν ελάχιστο φόρο τιμής, στη μνήμη του Θερμοπυλομάχου Μάντη Μεγιστία για να μένει η θυσία του άσβεστη στις καρδιές των Ακαρνάνων.
