Η Ευρυτανία αναδείχθηκε ιδιαιτέρως στο ταξιδιωτικό ρεπορτάζ των τελευταίων ετών κι ευτύχησε να αποκτήσει πολλούς καινούριους φίλους –ειδικά ανάμεσα στους λάτρεις του χειμερινού τουρισμού και των βουνών. Ορισμένες γωνιές της, όμως, παραμένουν σχετικώς άγνωστες στους πολλούς ή, έστω, υποφωτισμένες, συγκριτικά με προορισμούς που πλέον δέχονται πλήθη επισκεπτών.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και τα Φιδάκια (μπορεί να το δείτε γραμμένο και ως «Φειδάκια»), σκαρφαλωμένα σε υψόμετρο 920 μέτρων, στις πλαγιές του όρους Χελιδώνα –ένα από τα τρία βουνά που κυκλώνουν το Καρπενήσι. Πρόκειται για ένα μικρό, ήσυχο χωριό, με μόλις 27 μόνιμους κατοίκους (σύμφωνα με την απογραφή του 2011), το οποίο έχει επισήμως χαρακτηριστεί ως «παραδοσιακός οικισμός».
Πέρα από το γεγονός της καταπράσινης, βουνίσιας φύσης που τα περιβάλλει, τα Φιδάκια διαθέτουν το πλεονέκτημα μιας καταπληκτικής θέας προς τη Λίμνη Κρεμαστών, την οποία αντικρίζουν «πιάτο». Παρά το μικρό τους μέγεθος, επίσης, δεν έχουν αδιαφορήσει για την ήπια τουριστική ανάπτυξη: όποιοι κάνουν τον κόπο να φτάσουν μέχρι εδώ, θα βρουν και υποδομές διαμονής, αλλά και καλό φαγητό.
Σκαρφαλώνοντας στα Φιδάκια
Εκτός από την εκπληκτική θέα προς την τεχνητή Λίμνη Κρεμαστών, το πρώτο πράγμα που θα σας κάνει εντύπωση φτάνοντας στα Φιδάκια είναι ότι εντός των ορίων τους δεν επιτρέπονται τα αυτοκίνητα. Θα αφήσετε λοιπόν το όχημά σας στο πάρκινγκ που θα δείτε ερχόμενοι και θα συνεχίσετε με τα πόδια. Άλλωστε θα συνειδητοποιήσετε και μόνοι σας, περπατώντας στα πετρόχτιστα καλντερίμια, ότι τα τροχήλατα οχήματα δεν θα χωρούσαν εδώ –μόνο προβλήματα θα δημιουργούσαν.
Περπατώντας τα Φιδάκια, τώρα, θα παρατηρήσετε ότι το πολεοδομικό τους σχήμα διαφέρει από αυτό άλλων, ανάλογων ορεινών οικισμών της Ρούμελης. Η καλαίσθητη ρυμοτομία αναδεικνύει τα παραδοσιακά, πετρόχτιστα αρχοντικά με τις φροντισμένες αυλές και τις κεραμοσκεπές, που με τη σειρά τους μαρτυρούν το πιο ανθηρό παρελθόν του χωριού, το οποίο είχε πολύ περισσότερο πληθυσμό στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, μαραζώνοντας βαθμιαία από το 1950 και μετά, λόγω μετανάστευσης των κατοίκων του προς τα μεγάλα αστικά κέντρα. Πολύ όμορφη είναι όμως και η κεντρική πλατεία του οικισμού, όπου πρωταγωνιστεί η εκκλησία της Γέννησης της Θεοτόκου. Αξίζει να μπείτε στο εσωτερικό, ώστε να θαυμάσετε το ξυλόγλυπτο τέμπλο της.
Η ιστορία του χωριού χάνεται στον χρόνο. Κανείς δεν ξέρει, λ.χ., πώς βγήκε το παράξενο όνομά του, το οποίο υπάρχει από παλιά –δεν είναι δηλαδή προϊόν των μαζικών μετονομασιών της δεκαετίας του 1920, όσων άλλαξαν τα παλιά σλάβικα τοπωνύμια με ελληνικά. Σύμφωνα με μια θεωρία πρόκειται για παραφθορά της λέξης «φρυδάκια», με την οποία ίσως περιγράφονταν τα γύρω βουνά, καθώς οι κορυφές τους θύμιζαν φρύδια. Επιπλέον, στο ψηλότερο σημείο του οικισμού (στη θέση «Καστρί»), έχουν εντοπιστεί υπολείμματα αρχαίας κατοίκησης, με αρκετούς να πιθανολογούν ότι εκεί ήταν χτισμένη η Οιχαλία, πόλη που πρωτοαναφέρεται στον Όμηρο και λέγεται πως καταστράφηκε από τον Ηρακλή. Αυτές οι θεωρίες, ωστόσο, μένει να βασιστούν και σε πιο χειροπιαστά στοιχεία.
Οι λάτρεις της πεζοπορίας, εντωμεταξύ, μπορούν να ακολουθήσουν την (εύκολη) διαδρομή 3 χιλιομέτρων προς τη θέση δυτικά του χωριού που οι ντόπιοι γνωρίζουν ως «Τα Τσαγκαράλωνα». Το γύρω τοπίο είναι καταπράσινο, ενώ στο τέλος της θα βρείτε και πέτρινα παγκάκια να ξαποστάσετε, χαζεύοντας τη Λίμνη Κρεμαστών στο βάθος. Το μόνο θέμα είναι ότι την περιοχή αυτή την πιάνουν οι άνεμοι, όταν φυσάει –οπότε ντυθείτε αναλόγως, ειδικά κατά τις πιο κρύες περιόδους του έτους.
Διαμονή-φαγητό
Όπως αναφέραμε και πιο πριν, τα Φιδάκια δεν έχουν αδιαφορήσει για την ήπια τουριστική ανάπτυξη. Αν φτάσετε λοιπόν εδώ και επιθυμείτε να μείνετε για ένα διάστημα στο χωριό, θα βρείτε τον παραδοσιακό, πέτρινο ξενώνα «Οιχαλία», διαρρυθμισμένο σε δύο κτίρια (2237024554, 6983095933). Περιλαμβάνει επίσης και δικό του καφέ-μπαρ, όπου σερβίρεται και πλούσιο, χειροποίητο πρωινό, δίπλα στο αναμμένο τζάκι (τον χειμώνα).
Άμεσα συνδεδεμένη με τον ξενώνα είναι και η ταβέρνα «Οιχαλία», ακριβώς δίπλα, με τις τζαμαρίες της να προσφέρουν εκπληκτική θέα προς το πράσινο των γύρω βουνών και προς τη Λίμνη Κρεμαστών. Εδώ ο Χρήστος Λέρης με τη γυναίκα του Γεωργία παρασκευάζουν εκλεκτά εδέσματα, όλα από βιολογικά προϊόντα. Συστήνεται να αναζητήσετε ζυμαρόπιτα με τσαλαφούτι, συκωτάκια με καραμελωμένα κρεμμυδάκια, φασολάδα λευκή, γίδα βραστή και κοντοσούβλι, αλλά και τα γλυκά τους –τόσο του κουταλιού, όσο και το κυδώνι ψητό ή τον μπακλαβά. Δοκιμάστε ωστόσο και το τοπικό τσίπουρο.
Πώς θα έρθετε στα Φιδάκια
Για να φτάσετε στα Φιδάκια θα πρέπει να ξεκινήσετε από το Καρπενήσι, το οποίο απέχει 295 χιλιόμετρα από την Αθήνα και 370 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη. Από εκεί θα πάρετε τον δρόμο προς το Αγρίνιο και στη θέση «Μπαγασάκι» (τη λένε έτσι από το ομώνυμο χάνι που υπάρχει εκεί) θα στρίψετε αριστερά, προς Μηλιά, ακολουθώντας τις σχετικές ταμπέλες.
Αφού περάσετε τη γέφυρα που περνάει το ρέμα του ποταμού Κρικελιώτη θα ανηφορίσετε την πλαγιά και δεν θα αργήσετε να δείτε το μικρό, ήσυχο χωριό. Η απόστασή του από την πρωτεύουσα της Ευρυτανίας ανέρχεται στα 25 χιλιόμετρα, τα οποία θα σας πάρει γύρω στη μισή ώρα για να διανύσετε. Φροντίστε ωστόσο να έχετε βάλει βενζίνη στο Καρπενήσι, γιατί εκτός αυτού υπάρχουν ελάχιστοι σταθμοί ανεφοδιασμού καυσίμων στην υπόλοιπη περιφερειακή ενότητα.
