Ζει την άνοιξη και το καλοκαίρι σκαρφαλωμένη στο ορεινότερο χωριό της Ευρυτανίας, όντας γνώριμη μόνο σε όσους έχουν ταξιδέψει εκεί.
Ακόμα και στις εποχές της υπερπληροφόρησης και των υψηλών ιντερνετικών ταχυτήτων στις οποίες βρισκόμαστε, αν ακούσει κανείς για τη λίμνη στα Καμάρια της Ευρυτανίας και αποπειραθεί να την ψάξει στο Google, μετά βίας θα εντοπίσει την ύπαρξή της –πόσο μάλλον πληροφορίες γι’ αυτήν.
Δικαιωματικά, λοιπόν, η μικρή λίμνη διεκδικεί τον τίτλο της πιο άγνωστης στην κεντρική Ελλάδα. Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό ότι δεν έχει καν δικό της όνομα, όντας απολύτως συνυφασμένη με το ομώνυμο χωριό της Ευρυτανίας και τον ετήσιο κύκλο ζωής αυτού.
Έτσι, η ύπαρξή της είναι γνωστή μόνο σε όσους έτυχε να περάσουν από τα (μη τουριστικά) Καμάρια άνοιξη ή καλοκαίρι, ταξιδεύοντας την ευρύτερη περιοχή των Αγράφων. Άλλωστε τον χειμώνα το χωριό ερημώνει εντελώς, καθώς τα πάντα παγώνουν τριγύρω λόγω του μεγάλου υψομέτρου –οπότε και η ίδια η λίμνη μένει αθέατη.
Τα γραφικά Καμάρια με τις κόκκινες κεραμοσκεπές είναι το ορεινότερο χωριό της Ευρυτανίας.
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία για τους ελληνικούς υγρότοπους, οι συντεταγμένες της λίμνης είναι 39°8’19”N 21°41’47”E. Κάτι που την τοποθετεί και επισήμως στα περίχωρα του μικρού, κτηνοτροφικού οικισμού Καμάρια στον οποίον οφείλει το όνομά της. Χτισμένα στο εντυπωσιακό υψόμετρο των 1.480 μέτρων, ανάμεσα στις κορυφές Καρνόπι, Σβόνι και Μορφοράχη στην ευρυτανική πλευρά των Αγράφων, είναι το ορεινότερο χωριό όλης της περιφερειακής ενότητας.
Οι λίγοι κάτοικοι των Καμαριών ακολουθούν τους νομαδικούς τρόπους ζωής των Σαρακατσάνων προγόνων τους.
Οι Σαρακατσάνοι κάτοικοί του το εγκαταλείπουν με το που ξεκινάνε τα πρώτα κρύα και επιστρέφουν σε αυτό με την έλευση της άνοιξης, έχοντας περάσει τον χειμώνα στη Φθιώτιδα ή στη Θεσσαλία –μαζί φυσικά με τα κοπάδια τους. Στην απογραφή του 2011 μόλις 8 δήλωσαν ως μόνιμοι κάτοικοι Καμαριών, παρότι τα καλοκαίρια υπολογίζεται ότι μαζεύονται στην περιοχή γύρω στα 60 άτομα, ασκώντας κυρίως κτηνοτροφικές δραστηριότητες.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει λοιπόν και με τη μικρή λίμνη, η οποία εμφανίζεται με το λιώσιμο των χιονιών και το πρασίνισμα της γύρω φύσης. Αν έρθετε ως εδώ θα εντυπωσιαστείτε από το πόσο «αλπική» φαντάζει μέσα σε ένα τόσο μεγάλο υψόμετρο, ενώ θα δείτε παράλληλα και πόσο χρήσιμη αποδεικνύεται στους κατοίκους των Καμαριών, αφού είναι σε αυτήν όπου ποτίζουν τα ζώα τους κάθε που επιστρέφουν στο χωριό.
Οι πιο παρατηρητικοί, πάντως, θα προσέξουν ότι στα καμαριώτικα λιβάδια φύονται και ορισμένα σπάνια βότανα και αγριολούλουδα, καθώς βέβαια και το ίδιο το χωριουδάκι, το οποίο φαντάζει ιδιαίτερα γραφικό καθώς ο ανοιξιάτικος ήλιος πέφτει πάνω στις κόκκινες κεραμοσκεπές των σπιτιών του.
Για να βρείτε τα Καμάρια και τη λίμνη τους θα κατευθυνθείτε προς την πιο ορεινή πλευρά των ευρυτανικών Αγράφων.
Πώς θα πάτε
Τα Καμάρια απέχουν 15 χιλιόμετρα από τα Άγραφα και για να τα προσεγγίσετε θα χρειαστεί να ανεβείτε στην πιο ορεινή πλευρά τους, αν ξεκινήσετε από το Καρπενήσι. Ο ασφαλτόδρομος πάει μέχρι τη Χρύσω, από εκεί και πέρα ξεκινάνε χωματόδρομοι και η διαδρομή γίνεται επίπονη και ανηφορική –ιδιαίτερα στην απότομη πλαγιά Μουμζέλι. Μόλις φτάσετε στο διάσελο, συνεχίζοντας όλο ευθεία θα βγείτε στα Καμάρια.
Αν πάλι ξεκινήσετε από την Καρδίτσα, η άσφαλτος θα σας πάει μέχρι το αγραφιώτικο χωριό Σάικα. Από εκεί ξεκινά ένας πολύ ανηφορικός χωματόδρομος (προσοχή, όχι αυτός που κατευθύνεται προς τις Νιάλες), ο οποίος θα σας οδηγήσει στα Καμάρια.
Photo: Περικλής Μεράκος
