Super User

Πέμπτη, 09 Ιανουαρίου 2020 12:40

Ιταλοί Φιλέλληνες στις Πολιορκίες του Μεσολογγίου

Κατ’ αρχάς, εν είδει προλόγου, θα προβούμε σε σύντομη ανασκόπηση της ιστορίας του Ιταλικού Φιλελληνισμού, κατά τον αγώνα της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας, πριν προχωρήσουμε στην διαπραγμάτευση του κυρίου θέματός μας.

Δημοσιεύθηκε: 2 Δεκ 2019

Γράφει ο Ιωάννης Κατσαβός
Ανθυπασπιστής ΠΝ-Νοσηλευτής
Ερευνητής-Συγγραφέας της Νεότερης και σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας

Το Φιλελληνικό κίνημα εκδηλώθηκε ποικιλότροπα και ενεργά και στην Ιταλική Χερσόνησο, η οποία τότε -ως γνωστόν- διαμοιραζόταν σε κρατίδια, ενώ ένα μεγάλο μέρος κατεχόταν από του Αυστριακούς.

Η τυραννική Αυστριακή καταπίεση είχε προκαλέσει την αντίσταση των καρμπονάρων και της Ιταλικής διανοήσεως, η οποία εκδηλώθηκε με δύο επαναστάσεις το 1820 και το 1821, οι οποίες όμως καταπνίγηκαν στο αίμα από τους Αυστριακούς. Έτσι, Ιταλοί και Έλληνες πατριώτες, λογίζονταν συμμαχητές και η φιλελεύθερη ιδέα συνιστούσε ενωτική δύναμη και συνδετικό κρίκο μεταξύ τους.

Ακόμα και το κοινό στοιχείο της Χριστιανικής θρησκείας των δύο λαών, Ελληνικού και Ιταλικού, θεωρήθηκε ως ένα από τα αίτια της αναπτύξεως του Ιταλικού Φιλελληνισμού.

Επίσης, τόσον η εγγύς εκτεινόμενη Ιταλική Χερσόνησος, όσον και η μακραίωνα παράδοση μεταξύ των δύο λαών, ενστάλαξαν στο πνεύμα του Ιταλικού λαού την άμεση ανάγκη συμπαραστάσεως στον δεινώς χειματιζόμενο αντίστοιχο Ελληνικό.

Τέλος, σημαντικό παράγοντα ανθήσεως του Ιταλικού Φιλελληνισμού αποτέλεσαν και οι ακμάζουσες Ελληνικές παροικίες, οι οποίες είχαν ιδρυθεί στην Ιταλική Χερσόνησο σταδιακά κυρίως μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, όπως στην Βενετία, στο Λιβόρνο, στην Πίζα, στην Τεργέστη, στη Νεάπολη, στην Πάδοβα και αλλού.

Η συντριπτική πλειοψηφία των Ιταλών Φιλελλήνων, ανεξαρτήτως των λόγων που τους παρώθησαν να έλθουν στην Ελλάδα και παρά τα σοβαρότατα προβλήματα προσαρμογής που αντιμετώπισαν, καθώς και την επιφυλακτική έως εχθρική στάση που ενίοτε συνάντησαν, δόθηκαν ολόψυχα στους σκοπούς του ιερού αγώνος. Από τους 137 Ιταλούς εθελοντές, 42 θυσιάστηκαν για την ανεξαρτησία της πατρίδας μας, ενώ αρκετοί, υπέρ τους 20, μετά την απελευθέρωση έμειναν εδώ και άφησαν την τελευταία τους πνοή στην Ελλάδα, τη νέα πατρίδα τους.

Ας παρακολουθήσουμε τώρα τη συμμετοχή Ιταλών Φιλελλήνων στις πολιορκίες του Μεσολογγίου, οι οποίες αποτέλεσαν μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της νεότερης ιστορίας μας και συνέβαλαν καθοριστικά στην αίσια έκβαση του ιερού Αγώνος της φυλής.

Αρχές του καλοκαιριού του 1821 θα αποβιβασθεί στην Καλαμάτα μεταξύ άλλων και ο Ιταλός Αξιωματικός Μπρεντζέρι (Brengeri). Παρέμεινε στην Ελλάδα μέχρι τις αρχές του 1823 και θα συγγράψει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο υπό τον τίτλο «Περιπέτειες ενός Ξένου στην Ελλάδα» Λονδίνο, Νοέμβριος 1826 (Adventures of a foreigner in Greece, London Magazine Nov. 1826). Μας παρέχει πολύτιμες πληροφορίες και σχόλια, ως αυτόπτης μάρτυρας, εκτός των άλλων, και για την Α’ πολιορκία του Μεσολογγίου, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1822.

Παρεντίθεται εδώ, ότι στην επιχείρηση αυτή, το Μεσολόγγι είχε χρησιμοποιηθεί αρχικά το τελευταίο 10ήμερο Μάη 1822 ως βάσις εξορμήσεως τόσον του τακτικού σώματος υπό τον Ιταλό Φιλέλληνα Αντ/ρχη Πιέτρο Ταρέλλα, όσον και της Διλοχίας των Φιλελλήνων με διοικητή του ενός Λόχου τον επίσης Ιταλό Αντ/ρχη Αντρέα Ντάνια.

Μετά τη συντριβή στο Πέτα, όπου και οι δύο διαπρεπείς Αξιωματικοί προμαχούντες εφονεύθησαν, όπως και 16 άλλοι Ιταλοί πατριώτες έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι ή αιχμαλωτισθέντες εσφαγιάσθησαν, η περιοχή Μεσολογγίου-Αιτωλικού απετέλεσε το φιλόστοργο καταφύγιο των διασωθέντων.

Επανερχόμενοι στον Μπρεντζέρι ας δούμε ορισμένες χαρακτηριστικές περικοπές από την απόκρουση της εφόδου των Αλβανών τη νύχτα των Χριστουγέννων 1822, όπως τις αφηγείται:

Την ορισμένη νύκτα, ο Μαυροκορδάτος έδωσε εντολή να βρεθούν όλοι στα πόστα τους. Ήταν τέσσερις μετά τα μεσάνυχτα. Δεν ακουγόταν τίποτα, ούτε βρόντος του εχθρικού κανονιού, όπως γινόταν κάθε βράδυ. Δεν ξέραμε τι να υποθέσουμε, όταν ξαφνικά ακούσαμε φοβερές κραυγές κι όλα τα εχθρικά κανόνια άρχισαν ομαδικό βομβαρδισμό.

Τρέξαμε στο σημείο απ’ όπου ακούγονταν οι κραυγές. Οχτακόσιοι Αλβανοί είχαν ζυγώσει απαρατήρητοι την τάφρο κι ένας θαρραλέος σημαιοφόρος την υπερπήδησε. Σκαρφάλωσε στο τείχος δύο φορές, στερέωσε τη σημαία, άνοιξε μία δίοδο και σκότωσε δύο σκοπούς. Αν οι Αλβανοί κρατούσαν σιωπή και οι εχθρικές πυροβολαρχίες δεν άρχιζαν πρόωρα τον βομβαρδισμό, οι Τούρκοι θα έμπαιναν στο Μεσολόγγι. Πίσω από τους 800, άλλοι 1000 ήταν έτοιμοι να ορμήσουν στο ρήγμα. Οι Έλληνες πίστευαν πως η έφοδος δεν θα γινόταν εκείνη τη νύχτα, καθώς άρχιζε να ξημερώνει.

Ολόκληρη η δύναμή μας κινήθηκε προς το σημείο εισβολής. Ο σημαιοφόρος είχε πληγωθεί θανάσιμα. Οι Αλβανοί, που έπρεπε να αναρριχηθούν στα τείχη, ήταν ελαφρά αρματωμένοι με σπαθιά και πιστόλες. Κάθε στρατιώτης κουβαλούσε ένα δεμάτι ξύλα και άλλα υλικά και τα έριχνε στην πλημμυρισμένη από τις βροχές τάφρο για να γεμίσει και να δημιουργηθεί πέρασμα.

Άρχισε μάχη σώμα με σώμα. Οι Αλβανοί αντιμετώπιζαν μεγάλες δυσκολίες. Εξαιτίας της βροχής δεν έβρισκαν σταθερό σημείο να πατήσουν και έτσι, ύστερα από ανώφελες προσπάθειες, αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν τον αγώνα.Μόλις τους απωθήσαμε προς την τάφρο, αρχίσαμε καταστροφικά πυρά. Μεγάλος αριθμός Αλβανών σκοτώθηκε, καθώς προσπαθούσε να περάσει στην αντικρινή πλευρά της τάφρου. Τα στρατεύματα που υποστήριζαν την έφοδο δεν μπόρεσαν να πυροβολήσουν εναντίον μας, γιατί θα κτυπούσαν τους δικούς τους. Αντίθετα, τα δικά μας πυρά ήταν φονικά και για τους δύο. Και μόλο που τα κανόνια τους βομβάρδιζαν αδιάκοπα, δεν είχαμε ούτε μια απώλεια. Ο εχθρός άφησε στο πεδίο της μάχης 600 νεκρούς και 200 τραυματίες. Από τους δικούς μας σκοτώθηκαν δύο και αυτοί γιατί παραμέλησαν το καθήκον τους.

Την περίλαμπρη ελληνική νίκη έψαλε και ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός στον «Υμνον εις την Ελευθερίαν», αφιερώνοντας τις στροφές 88-122:

«Πήγες εις το Μεσολόγγι
Την ημέρα του Χριστού
Μέρα που άνθισαν οι λόγγοι
Για το Τέκνον του θεού».

Σημαντική επίσης ήταν και η παρουσία του Ιταλού Σιούτο Νικολό (Sciutto Nicolo), κατά την Α’ πολιορκία, στον κατά θάλασσα αγώνα.

Ήταν από τη Γένοβα. Είχε υπηρετήσει στον Αλή Πασά των Ιωαννίνων, μετά την εκμηδένιση του οποίου κατέβηκε στην επαναστατημένη Ελλάδα, κατά το 1822. Έμπειρος ναυτικός αγωνίστηκε σ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας. Περί τα τέλη Οκτωβρίου 1822 συναντάται στο Μεσολόγγι και παίρνει ενεργό μέρος κατά την Α’ πολιορκία. Τότε, κατά πιστοποίηση του Αλέξ. Μαυροκορδάτου, ο Σιούτο φάνηκε ωφέλιμος στην πατρίδα συμμετέχοντας «με τα πλοία του εις καταδρομήν με άδειαν της τοπικής Διοίκησης της Δ. Ελλάδος», κατά την οποία «εφάνη ο αξιότερος των λοιπών καταδρομέων». Την προσφορά του Σιούτο πιστοποιεί και ο Νότης Μπότσαρης, επισημαίνοντας ότι «και με το ίδίον του άτομον θυσίαν επρόσφερε προς την ρηθείσαν πόλιν» και ακόμη ο Νικήτας Σταματελόπουλος, πιστοποιώντας ότι ο Σιούτο βρέθηκε από την αρχή «του υπέρ της ελευθερίας αγώνος εις την Δυτικήν Ελλάδα, προμηθεύοντας, επί πλέον, κατά καιρούς, χρήματα, τροφές και άλλα αναγκαία».

Αργότερα, μαρτυρείται διορισμένος από την κεντρική Διοίκηση στον αποκλεισμό των Μοθωνοκόρωνων και στα Καποδιστριακά χρόνια, τον Φεβρουάριο 1828 βρίσκεται στην Αίγινα, απευθύνοντας επιστολή στον Κυβερνήτη με τα αποδεικτικά των υπηρεσιών του στο Μεσολόγγι. Μετά την απελευθέρωση παντρεύτηκε Ελληνίδα και παρέμεινε στην Ελλάδα, πέθανε δε τον Σεπτέμβριο 1839 στο Ναύπλιο με το βαθμό του Λοχαγού της φάλαγγας.

Θα ακολουθήσει η Β’ πολιορκία της περιοχής του Μεσολογγίου το 2^ο εξάμηνο του 1823, από τις Δυνάμεις του Μουσταή Πασά της Σκόρδας, όπου επισημαίνονται τα ίχνη του Πιέτρο Καρλίνο (Pietro Carlino) και του Φόρτι (Forti).

Ο Καρλίνο από τη Γένοβα, διηύθυνε υποτυπώδες φαρμακείο (σπετσαρία) στο Μεσολόγγι και πέθανε εκεί πριν από την τελευταία πολιορκία, προφανώς από τις κακουχίες ή και από ασθένεια.

Ο Φόρτι από τη Λομβαρδία, έλαβε μέρος στη Μάχη του Πέτα στις 4 Ιουλίου 1822, διασώθηκε και κατέφυγε στο Μεσολόγγι, όπου πέθανε από ασθένεια περί τα τέλη Μαΐου 1824.

Εν συνεχεία και στις 24 Δεκεμβρίου του 1823 -είχε ήδη λυθεί η πολιορκία- αποβιβάζεται στο Μεσολόγγι προερχόμενος από την Κεφαλλονιά ο Λόρδος Βύρων με την ακολουθία του, η οποία περιλάμβανε και τους Ιταλούς, Κόμητα Πιέτρο Γκάμπα (Pietro Gamba) από τη Ραβέννα ως γραμματέα και υπασπιστή του, καθώς και τον Ιατρό Φραντζέσκο Μπρούνο (Francesco Bruno) από τη Σαρδηνία.

Ο Γκάμπα κατά την παραμονή στο Μεσολόγγι συνόδευσε τον Λόρδο Βύρωνα στις καθημερινές δραστηριότητές του, φέροντας το βαθμό του Αντισυνταγματάρχου και μετά τον θάνατο του ποιητού στις 7 Απριλίου 1824, μετέφερε στην Αγγλία τη σορό του.

Το 1825 στις αρχές Απριλίου επέστρεψε στην Ελλάδα αντιπρόσωπος των Άγγλων τραπεζιτών Ρικάρντο, που είχαν χορηγήσει τα γνωστά επαχθή δάνεια στην Ελλάδα. Τελικά, τον Μάιο 1827 αρρώστησε και πέθανε στα Μέθανα. Η σημαντική προσφορά του Γκάμπα είναι το αξιόλογο βιβλίο του «Περιγραφή του τελευταίου ταξιδιού του Λόρδου Βύρωνα στην Ελλάδα», (Λονδίνο Ιαν. 1825) (Anarrative of Lord Byron’s last journey to Greece, London 1825), στο οποίο περιλαμβάνονται εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και αυθεντικές πληροφορίες για τη ζωή στο Μεσολόγγι κατά το 1^ο τετράμηνο του 1824. (Ελλ. Χρονικά – Σουλιώτες- Στάνχοπ).

Ο γιατρός Μπρούνο, μετά το θάνατο του ποιητού, έφυγε για την Αγγλία, αλλά αργότερα ξαναγύρισε στην Ελλάδα με το ατμοκίνητο «Καρτερία» για να αποβιώσει στο Ανάπλι κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Είχε εκδώσει κείμενο με χρήσιμες οδηγίες υγιεινής για τους στρατιώτες.

Στη τελευταία πολιορκία του Μεσολογγίου, 15 Απριλίου 1825 – 10 Απριλίου 1826, σημαντική δράση αναπτύσσουν οι αξιόλογοι Ιταλοί Φιλέλληνες, Ραζιέρι (Rasieri) , Πασκουάλε Τζιακομούτζι (Pasquale Giaccomuzzi) και Βιντσέντσο (Vincenzo).

Ο Ραζιέρι από το Πεδεμόντιο, είχε σπουδάσει οχυρωματοποιός και νεότατος έφθασε στο Μεσολόγγι αρχές Μαΐου 1825. Συνεργάσθηκε αποδοτικά με τον επιβλέποντα την οχύρωση του φρουρίου φραγκοσπουδαγμένου Έλληνα Μιχαήλ Κοκκίνη και χάριν στις συμβουλές του, τόσο για την επέκταση των πυργωμάτων, όσο και για το κλείσιμο παλαιών ή το άνοιγμα νέων κανονοθυρίδων, οι πολιορκούμενοι απέκρουαν ευχερέστερα τις Τουρκικές επιθέσεις. Ατυχώς, ο Ραζιέρι συμμετάσχων εθελοντικά, παρά τις αντίθετες συμβουλές Ελλήνων οπλαρχηγών, σε νυκτερινή επίθεση της φρουράς εκτός τειχών στις 20 Ιουνίου Ι825 έπεσε μαχόμενος, ενώ κατ’ άλλη εκδοχή επιστρέφοντας στα τείχη με έναν Γερμανό φιλέλληνα και αγνοώντας την Ελληνική γλώσσα και συνεπώς το παρασύνθημα, εφονεύθησαν από φίλια πυρά. Το θάνατο των δύο φιλελλήνων έκλαυσαν «ουκ ολίγον» οι υπερασπιστές του Μεσολογγίου, όπως περιγράφει ο Χειμαρριώτης Σπυρομήλιος. Ο Τζιακομούτζι από το Καστελνόβο της Σαρδηνίας, παλαίμαχος των Ναπολεόντειων Πολέμων, είχε χρηματίσει υπαξιωματικός πυροβολικού στο Πεδεμόντιο. Ήλθε στην Ελλάδα στις αρχές Ιουλίου 1825 και τον Αύγουστο κατατάχθηκε στο Τακτικό Σώμα του Φαβιέρου ως Υπολοχαγός.

Εν συνεχεία,τον εντοπίζουμε στο Μεσολόγγι αρχές Σεπτεμβρίου 1825. Διετέλεσε αρχικά αρχιπυροβολητής κανονιοστασίου με 9 πυροβολητές και 5 πυροβόλα και αργότερα στην οχυρωμένη νησίδα τον Βασιλαδιού, στο κλειδί της λιμνοθάλασσας τον Μεσολογγίου, κατά την πτώση της οποίας στις 23-24 Φεβρουαρίου 1826, διασώθηκε κολυμπώντας, ενώ την ίδια αγαθή τύχη είχε και κατά την Έξοδο της Φρουράς στις 10 Απριλίου 1826. Ακολούθως, ο Τζιακομούτζι, επανήλθε στο Τακτικό Σώμα υπό τον Φαβιέρο και πήρε μέρος στις μάχες Χαϊδαρίου και Ακροπόλεως.

Τον Οκτώβριο 1827 προήχθη επισήμως σε Λοχαγό, συνεχίζοντας την προσφορά των υπηρεσιών του.

Μετά την απελευθέρωση παρέμεινε στην Ελλάδα και πέθανε στο Ναύπλιο τον Ιανουάριο 1845.

Το Μεσολόγγι τίμησε τους Ιταλούς Φιλέλληνες, δίδοντας το όνομά τους σε δρόμους της πόλεως.

Ο Βιντσέντσο, τέλος υπηρετώντας ως πυροβολιστής στο προωθημένο κανονιοστάσιο του Κοραή, είχε την ατυχία να σκοτωθεί αρχές Αυγούστου 1825.

Εκτός όμως από την κατηγορία των Ιταλών Φιλελλήνων που αναφέραμε, υπήρξαν όμως και αρκετοί φιλεύσπλαχνοι Ιταλοί αξιωματικοί που υπηρετούσαν στο στρατό του Ιμπραήμ, όπως ο Τζιοβάνι Ρομέι (Giovani Romei) που εξαγόρασε την Αναστασία Μπαμπούρη από το Αιτωλικό. Επίσης και ένα βρέφος, για έξι γρόσια, από ένα Άραβα ο οποίος ήθελε να το σκοτώσει. Για να ολοκληρώσει το καλό που έκανε, εξαγόρασε ταυτόχρονα και δύο μεσόκοπες γυναίκες και τους έδωσε το μωρό, μαζί με μια κατσίκα, για να μπορέσουν να το αναθρέψουν. Ακόμη ένας άλλος ο Αλμπερτίνι (Albertini) πλήρωσε 2.000 γρόσια για να σώσει μια όμορφη Μεσολογγίτισσα, τη Μαρία Βαρβεράκαινα μαζί με τη μητέρα της Δημητράκαινα. Στο καράβι που μπήκε με τις δύο γυναίκες από την Πάτρα προς τη Μεθώνη, ο γιος του καπετάνιου ερωτεύτηκε τη Μαρία. Ο καπετάνιος την ζήτησε από τον Ιταλό αξιωματικό και αυτός του την έδωσε, αφού υπέγραψαν σχετικό συμφωνητικό. Η συνέχεια είναι άγνωστη.

Κατά την τελευταία πολιορκία του Μεσολογγίου και τη δεύτερη περίοδο των επιχειρήσεων (12 Δεκεμβρίου 1825 — 10 Απριλίου 1826), συνέπραξαν ως γνωστόν με τις ορδές του Τούρκου σερασκέρη πασά Ρεσίτ (Κιουταχή) και τα στρατεύματα του Αιγυπτίου Ιμπραήμ πασά. Σε αυτά μετείχε μικρό υγειονομικό σώμα, επανδρωμένο από μισθοφόρους κυρίως νεαρούς Ιταλούς γιατρούς, μεταξύ των οποίων συγκαταλεγόταν και ο Αλφόνσο Νούτσο Μάουρο. Ο Μάουρο παρακολούθησε από κοντά την εξέλιξη της πολιορκίας και ιδίως την τελευταία φάση, την Έξοδο των πολιορκημένων, αλλά και τα διατρέξαντα μέσα στην πόλη και κατέγραψε με αρκετές λεπτομέρειες τα κυριότερα από τα συγκλονιστικά συμβάντα που υπέπεσαν στην αντίληψη του, όπως και αυτά που πληροφορήθηκε από αφηγήσεις αιχμαλώτων.

Κατόπιν, όταν επέστρεψε στην Ιταλία, εξέδωσε στη Νάπολη το 1830 συνοπτικό χρονικό ανωνύμως «ως αυτόπτης μάρτυρας» (restimonio oculare) στην ιταλική γλώσσα υπό τον τίτλον «Η καταστροφή του Μεσολογγίου», «Le Catastrofe di Mesolongi». Αργότερα κυκλοφόρησε επωνύμως στο Παρίσι, στη γαλλική γλώσσα, το χρονικό αυτό πιο διευρυμένο. Πρόκειται, γενικά, για ένα συγκινητικό και ευαίσθητο κείμενο, αλλά και ιστορικό ντοκουμέντο, που δημιουργεί την εντύπωση ότι ο Ιταλός γιατρός, αισθανόμενος προφανώς τύψεις για τη συμμετοχή του ως μισθοφόρος σε αυτήν την ανίερη εκστρατεία στο πλευρό των αλλοθρήσκων Οθωμανών και προσπαθώντας κατά κάποιον τρόπο να εξιλεωθεί, εξιστορεί με πόνο ψυχής τα τρομερά γεγονότα, των οποίων υπήρξε ακούσιος συνεργός και αυτόπτης μάρτυρας. Η ιταλική έκδοση του 1830, κατά το μέρος που αφορά την «Καταστροφή του Μεσολογγίου», δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά μεταφρασμένη αυτοτελώς και χωρίς περικοπές, με τις απαραίτητες διευκρινιστικές υποσημειώσεις. Τέλος, αυθεντικό αντίγραφο της παραπάνω σπάνιας έκδοσης φυλάσσεται στην «Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης Αιτωλοακαρνανίας» στην Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου.

Βιβλιογραφία:

Άννινος Μπάμπης: ΟΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ 1821, Αθήναι 1925.
Εκδοτική Αθηνών: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Τομ. ΙΓ, Αθήνα 1975.
Ευαγγελάτος Χρήστος: ΟΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ, Αθήναι 1938.
Λουκάτος Σπύρος: Ο ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΦΙΛΕΛΗΝΙΣΜΟΣ, Αθήνα 1996.
Εγκυκλοπαίδεια ΔΑΝΔΡΑΚΗ.
Εγκυκλοπαίδεια ΠΑΠΥΡΟΣ ΛΑΡΟΥΣ ΜΠΡΙΤΑΝΝΙΚΑ, Αθήνα 1992.
Σιμόπουλος Κυριάκος: ΠΩΣ ΕΙΔΑΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ’21, Τομ. Α, Β, Γ, Δ, Ε Τετάρτη Έκδοση, Αθήνα 1999.
Σπυρομήλιος: ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ Β’ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ, Αθήναι 1883.
Κασομούλης Νικ.: ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ, Τομ. Α, Β, Γ, ΑΘήναι, 1939.
Στρατιωτική Ιστορία (Σειρά Μεγάλες Μάχες), εκδόσεις Περισκόπιο, Οκτώβριος 2003.

iaitoloakarnania.gr

Κατηγορία Θέματα (Τοπικής) Ιστορίας

Ετικέτες

ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή, 05 Ιανουαρίου 2020 20:14

Μποζίκιστα: Η μυστηριώδης μεγαλύτερη χριστιανική κωμόπολη του Αιτωλικού κάμπου το 1500-πρόγονος του Αγρίνιου που χάθηκε στη συνέχεια

Του Λίνου Υφαντή,

Σε λίγους λέει κάτι το τοπωνύμιο Μποζίκιστα ή Μπουζούκιστα. Το γνωρίζουν μόνο οι κάτοικοι της Μεγάλης Χώρας. Οι δε νεότεροι μπορούν να το βρουν μόνο στο χάρτη του κτηματολογίου.

Πριν 500 χρόνια όμως η Μποζίκιστα ήταν η μεγαλύτερη κωμόπολη του Αιτωλικού κάμπου το 1500 επί τουρκοκρατίας και Σουλτάνου Σουλειμάν του Μεγαλοπρεπή. Αριθμούσε 286 νοικοκυριά και ισοδυναμούσε περίπου με 1500 κατοίκους. Καταγράφεται από τον Μ. Κiel το 2002 στα πρακτικά του Β΄Αρχαιολογικού συνεδρίου. Εμφανίζεται με το όνομα Poikikikte που παραπέμπει στο συγκεκριμένο τοπωνύμιο. Το 1521 λοιπόν όπως θα δείτε στον παρακάτω πίνακα ξεπερνά ακόμα και το Αγγελόκαστρο και το Μεσολόγγι και τη Βελάουστα ( Πυργί), ενώ μόνο το Αιτωλικό παραμένει με μικρή διαφορά το μεγαλύτερο πληθυσμιακό κέντρο ολόκληρου του Σαντζακίου του Κάρλελι. Άξιου προσοχής είναι ότι ο χάρτης του Kiel δεν εμφανίζει καθόλου στοιχεία για το Βραχώρι μέχρι το 1642.

Το σημαντικό για την εξαφανισμένη Μποζίκιστα είναι ότι ο πληθυσμός της ήταν Χριστιανικός. Από τις 229 οικογένειες που είχαν απομείνει το 1562, μόνο 19 καταγράφονται ως μουσουλμανικές, τη στιγμή που για Ζαπάντι και ιδίως Βραχώρι τα ποσοστά ήταν αντίστροφα το 1732 και το 1815.

Βλέποντας τον πίνακα, μετά το 1700 οι Χριστιανοί κάτοικοι της Μποζίκιστας είχαν εγκαταλήψει τον τόπο, ενώ το χωριό εγκαταλήφθηκε πλήρως αρχές του 19ου αιώνα. Οικιστικά ίχνη της μεγαλύτερης κωμόπολης του Αιτωλικού κάμπου δεν υπάρχουν σήμερα. Ούτε φυσικά έχει απαντηθεί το ερώτημα τι απέγιναν οι χριστιανοί κάτοικοι του στα βάθη τριών αιώνων. Η εξαφάνιση τους συνέπεσε πάντως μετά την επιδρομή των Βενετών στην Αιτωλοακαρνανία το 1684 χωρίς να έχει αποδειχθεί ο συσχετισμός των δύο γεγονότων. Όπως και να χει, η Μποζίκιστα θα αποτελεί μια ξεχασμένη πληθυσμιακή παρένθεση των δύο πρώτων αιώνων της Τουρκοκρατίας…

agrinionews.gr

Κατηγορία Θέματα (Τοπικής) Ιστορίας

Ετικέτες

ΑΓΡΙΝΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα, 30 Δεκεμβρίου 2019 17:40

Δύο τραυματικά παραδείγματα του εμφυλίου στο Αγρίνιο: Οι καπναποθήκες ως τόπος βασανιστηρίων και η εξαφάνιση ενός χωροφύλακα

Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα τραυματικών όψεων που έζησε το Αγρίνιο: Αριστερά οι καπναποθήκες Παναγοπούλου ως τόπος βασανιστηρίων ανταρτών και υπόπτων. Δεξιά η εξαφάνιση του χωροφύλακα Στράτου Υφαντή στο Καρπενήσι

Του Λίνου Υφαντή,

Ο εμφύλιος είναι η πιο ύπουλη μορφή πολέμου. Παράλληλα κληροδοτεί πάθη και μίση του στις επόμενες γενιές, αφού οι εμπλεκόμενοι του εμφυλίου δεν διαχωρίζονται εθνικά αλλά συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο. Θα επιχειρηθεί να αποκαλυφθεί η οπτική του Αγρινίου από δύο παραδείγματα που αφορούν εξίσου τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές.

Οι καπναποθήκες , χώρος βασανιστηρίων υπόπτων του εμφυλίου.

Ο Εθνικός στρατός και συγκεκριμένα το αρχηγείο της 86ης στρατιωτικής περιοχής είχε επιτάξει καπναποθήκες στο Αγρίνιο και τις χρησιμοποιούσε για τις ανάγκες του. Σύμφωνα με τον Γρηγόρη Ζαχαρόπουλο στο βιβλίο του Τ.Χατζηνικολάου “Συναρπαστικά διηγήματα των Ελλήνων της Αμερικής”, οι καπναποθήκες Παναγοπούλου είχαν επιταχθεί προσωρινά το 1948 ως τόπος κράτησης υπόπτων του εμφυλίου. Εκεί συλλαμβάνονταν κάτοικοι χωριών της Ευρυτανίας και της Ορεινής Τριχωνίδας. Ύστερα από ανακρίσεις ξεδιαλέγονταν όσοι συμμετείχαν στις ένοπλες συγκρούσεις με το πλευρό του ΔΣΕ. Σε πολλές περιπτώσεις τους έδερναν ατελείωτες ώρες και τους χτυπούσαν με γκλίτσες. Στη συνέχεια όσοι εξακριβώνονταν ότι ήταν μέλη του ΔΣΕ και δεν τους στρατολόγησαν υποχρεωτικά στέλνονταν στην εξορία ή στο εκτελεστικό απόσπασμα. Δεν έλειπαν και οι περιπτώσεις που κάποιοι στρατιώτες ήταν βίαοι μπροστά και σε κόσμο που κυκλοφορούσε στο δρόμο. Αυτό έφερνε πολλές φορές την αποδοκιμασία των περαστικών. Ο Ζαχαρόπουλος κατάγονταν από την Αγία Βλαχέρνα Ευρυτανίας στα σύνορα με τον Αγαλιανό και κρατήθηκε ως ύποπτος κομμουνιστής. Όταν “αθωώθηκε από αυτήν την κατηγορία, έφυγε για μετανάστασης στις ΗΠΑ.

Οι εξαφανισμένοι χωροφύλακες. Η περίπτωση του Στράτου Υφαντή.

Ήταν θέμα συγκυρίας με το ποιο πλευρό θα βρισκόνταν οι κάτοικοι της ορεινής υπαίθρου του Αγρίνιου στην περίοδο του εμφυλίου. Εξαρτώνταν από πολλούς παράγοντες όπως το ποιος κυριαρχούσε στον τόπο τους, οι συσχετισμοί και πολλά άλλα. Υπήρξαν νέοι άνθρωποι επέλεξαν να υπηρετήσουν στα σώματα ασφαλείας για βιοποριστικούς λόγους. Μία περίπτωση είναι και αυτή από την ευρύτερη περιοχή του Αγρινίου ήταν του Στράτου Υφαντή. Κατάγονταν από τον Άγιο Βλάση. Τον Ιανουάριο του 1949 τον βρήκε στο Καρπενήσι. Στις 19 Γενάρη ξεκινά η επίθεση του ΔΣΕ στην πόλη και καταφέρνει να την καταλάβει. Τη νύκτα της 20ς Γενάρη πολλοί χωροφύλακες προσπάθησαν να διαφύγουν προς τη Λαμία. Πέφτουν όμως σε ενέδρα και σε χιονοθύελλα. Ύστερα σύμφωνα με μαρτυρίες βρέθηκε σε νοσοκομείο. Έκτοτε αγνοούνταν η τύχη του και δεν βρέθηκε η σωρός του. Συνολικά ο κυβερνητικός στρατός είχε 245 νεκρούς και 550 τραυματίες στη συγκεκριμένη μάχη ενώ 115 ο ΔΣΕ.

Το συμπέρασμα από τις δύο παραπάνω ιστορίες είναι ότι το εμφυλιακό Αγρίνιο έγινε καταφύγιο νέων από τις γύρω ορεινές περιοχές. Άλλοι βρέθηκαν ως κρατούμενοι, άλλοι για να υπηρετήσουν τη θητεία τους ή να καταταγούν στα σώματα ασφαλείας. Ο καθένας έκανε τις επιλογές του. Σημασία έχει ότι ακόμα και η πόλη και η γύρω περιοχή έζησε τα τραύματα της περιόδου αυτής με τα δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα που αναφέρθηκαν. Αν και η προσέγγιση της περιόδου είναι δύσκολη, με παραδείγματα θα πρέπει σιγά σιγά να την προσεγγίζουμε.

Πηγές:

Τ.Χατζηνικολάου “Συναρπαστικά διηγήματα των Ελλήνων της Αμερικής”

https://www.technovision.gr/evrytania/D.Karpenisiou/KarpenissiCivilian/Karpenissi.htm

agrinionews.gr

Κατηγορία Θέματα (Τοπικής) Ιστορίας

Ετικέτες

ΑΓΡΙΝΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη, 26 Δεκεμβρίου 2019 23:30

Αεροδρόμιο Αγρινίου 1932: Η κυρία με την ομπρέλα για τον ήλιο και στην πίστα ο αστυνόμος καβάλα στο άλογο…

Του Λίνου Υφαντή,

Αδημοσίευτη φωτογραφία του 1932 από το αεροδρόμιο Αγρινίου κυκλοφορεί στο ebay. Ο χρήστης που την ανέβασε εστίασε στις αντιφάσεις της: Το αεροπλάνο τύπου Junkers G.24HE γράφει πάνω προς Αθήνα. Ενδιαφέρον έχει ο τρόπος ντυσίματος των παρευρισκομένων στην πίστα. Κάτω από τον έλικα του αεροπλάνου πλούσιες κυρίες της εποχής κρατάνε ομπρέλα για τον ήλιο περιμένοντας υπομονετικά. Στην ουρά περιμένουν παιδάκια με άσπρα σορτσάκια και καπέλα ενώ πίσω τους στέκεται ένας κύριος με πιο λαϊκή ενδυμασία δηλαδή σακάκι και τραγιάσκα flat cap.

Αποκορύφωμα είναι ο αστυνομικός που εισέρχεται καβάλα στο άλογο μέσα στην πίστα του αεροδρομίου. Όλα αυτά τα στοιχεία συνθέτουν μια αντιφατική εικόνα εκείνης της εποχής, τη συνύπαρξη μεγαλοαστών με in “Παριζιάνικο” ντύσιμο της εποχής με όλα τα υπόλοιπα κοινωνικά στρώματα. Αυτό όμως ίσως ήταν και η τότε αιτία της ανάπτυξης της συγκεκριμένης πόλης…

agrinionews.gr

Κατηγορία Θέματα (Τοπικής) Ιστορίας

Ετικέτες

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή, 22 Δεκεμβρίου 2019 12:36

Τώρα κατάληψη, στο μεσοπόλεμο “απεργία”: Η πρώτη μαζική μαθητική ανταρσία στο Αγρίνιο το 1929

Φωτο: Απεργοί μαθητές στην Αθήνα (πηγή Ελληνικό Μέλλον 11 Μαρτίου 1936)

Του Λίνου Υφαντή,

Τα σχολεία των αρχών του 20ου αιώνα και του μεσοπολέμου ήταν πολύ διαφορετικά από τα σημερινά. Αν εξετάσει κάποιος το ζήτημα λίγο περισσότερο, θα διαπιστώσει ότι μερικά σημεία παραμένουν ίδια και αναλλοίωτα.

Ένα από αυτά είναι το πως εκδηλώνονταν το φαινόμενο μαζικής μαθητικής ανταρσίας. Από τη δεκαετία του ’90 και μετά, έχει πάρει τη μορφή κατάληψης σχολικού κτιρίου ή αποχής. Περισσότερο με αποχή λοιπόν έμοιαζε η “απεργία” τις πρώτες δεκαετίες του 2οου αιώνα. Πολλές φορές η μαζική αυτή μορφή αντίδρασης είχε πολιτικούς λόγους.Την περίοδο του μεσοπολέμου υπήρξαν μεμονωμένα περιστατικά, όπως οι δύο μαθητικές απεργίες στην Αμαλιάδα Ηλείας στα τέλη της δεκαετίας του 1920, που στην οργάνωσή τους πρωτοστάτησε ο Νίκος Μπελογιάννης ως μαθητής Γυμνασίου, οργανωμένος στην Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ).

Αντιθέτως στο Αγρίνιο, η πρώτη μαθητική “απεργία” δεν είχε πολιτικά κίνητρα αλλά ξεκίνησε από κακές συγκυρίες στην ενδοσχολική ζωή. Καταγράφεται το 1929 στα πρακτικά του μοναδικού γυμνασίου που υπήρχε στην πόλη. Την διασώζει ο τ΄. Λυκειάρχης κος Ιωάννης Κωστάκης στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του “Εκπαιδευτικές διαδρομές”. Όλα ξεκίνησαν όταν μαθητές έβαλαν δικηγόρο για να διαμαρτυρηθούν για τη συμπεριφορά καθηγητή που τους έβαζε πολύ δουλειά για το σπίτι και φέρνονταν “σατραπικώς” Ο σύλλογος διδασκόντων αντέδρασε και οι.. 6ημερες αποβολές έπεφταν τότε σύννεφο διότι ¨εμπόδιζαν δια φωνασκιών” τους άλλους μαθητές να εισέλθουν στην τάξη! Επίσης άλλος ένας λόγος της τιμωρίας τους ήταν ότι το βράδυ γύριζαν στα σπίτια συμμαθητριών τους και τις ξεσήκωναν για την “απεργία”.

Περισσότερα ενδιαφέροντα στοιχεία για την πρώτη αυτή μαθητική απεργία θα βρείτε στο βιβλίο του κου Κωστάκη. Όπως και να χει όμως -σαν προσωπικό σχόλιο-η δυνατότητα των παιδιών να βάλουν δικηγόρο, σε μια περίοδο ανέχειας, μάλλον παραπέμπει σε εύπορους μαθητές. Άρα η τότε μεσοπολεμική μαθητική “απεργία” παραπέμπει περισσότερο σε κίνηση με προσωπικά κίνητρα και με συγκατάθεση των οικογενειών. Η πρώτη λοιπόν μαθητική “στάση” στο Αγρίνιο μάλλον ήταν μεγαλοαστικής έμπνευσης…

Πηγές:

Ιωάννη Κωστάκη, Εκπαιδευτικές αναδρομές, Αγρίνο, 2019

Γιώργου Πιτσάκη,Απεργία μαθητών στον Μεσοπόλεμο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

εφημερίδα “Ελληνικό μέλλον”

agrinionews.gr

Κατηγορία Θέματα (Τοπικής) Ιστορίας

Ετικέτες

ΑΓΡΙΝΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή, 22 Δεκεμβρίου 2019 12:31

Ιστορικές φωτογραφίες από την Κλείσοβα μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος

Δύο ιστορικές φωτογραφίες που τραβήχτηκαν στις 3 το μεσημέρι της 8ης Νοεμβρίου 1974, λίγους μήνες δηλαδή μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος.

Ήταν η ημέρα που οι εναπομείναντες, μετά την καταστροφή της λιμνοθάλασσας, ψαράδες του Μεσολογγίου αφού κάλεσαν το λαό της πόλης να παραστεί και να τους βοηθήσει ηθικά ξεκίνησαν με φτυάρια, κασμάδες και βαριές την προσπάθεια απόφραξης της γνωστής στους παλαιότερους «Τρίτης Καμάρας».

Όμως οι προσπάθειές τους απέβαιναν άκαρπες γιατί η κατακτητική μανία των σύγχρονων Ιμπραήμιδων την είχε φράξει τόσο ισχυρά ώστε το μόνο που κατάφερναν ήταν να ιδρώνουν, να ματώνουνε τα χέρια τους και να κυλάει ο ιδρώτας τους ποτάμι.

Οι ώρες περνούσαν χωρίς αποτέλεσμα αλλά παράλληλα χωρίς αυτοί να λυγίζουνε.

Έχοντας τη συμπαράσταση του λαού της πόλης, που με συγκίνηση τους παρακολουθούσε, συνέχιζαν απτόητοι μέχρι τη στιγμή που κατέφθασε ένα σκαπτικό μηχάνημα το οποίο ανέλαβε την απόφραξη και τότε εκατοντάδες – ίσως και χιλιάδες – στόματα ξέσπασαν σε ζητωκραυγές αντικρίζοντας, μετά από επτά χρόνια «σκλαβιάς» της Κλείσοβας, την ελεύθερη ροή καθαρών νερών στο υπέροχο αυτό κομμάτι της λιμνοθάλασσας, της πάλαι ποτέ πλατιάς και μεγάλης.

sinidisi.gr

Κατηγορία Θέματα (Τοπικής) Ιστορίας

Ετικέτες

ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη, 17 Δεκεμβρίου 2019 14:17

Ο Μεταξάς στο Αγρίνιο: Μια “απόπειρα δολοφονίας” με κάνουλα βαρελιού μπύρας…

Του Λίνου Υφαντή,

Δύο άγνωστα περιστατικά από την επίσκεψη του Ιωάννη Μεταξά στο Αγρίνιο το 1938. Είχε προηγηθεί η κατάλυση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας από τον ίδιο στις 4 Αυγούστου του 1936. Εν τω μεταξύ είχε επιβληθεί λογοκρισία στον τύπο και υπήρχε ασφυκτικός έλεγχος όλων τω εκφάνσεων του δημόσιου βίου.

Στο κλίμα αυτό,παραμονή του 2ου Παγκοσμίου πολέμου ο Ιωάννης Μεταξάς επισκέφτηκε το Αγρίνιο. Με την περιοχή είχε μια ιδιαίτερη σχέση, διότι από εδώ καταγόνταν η μητέρα του, Ελένη Τριγώνη. Εύλογα έγιναν μεγάλες προετοιμασίες για την υποδοχή του στο Αγρίνιο, που περιλάμβαναν παρελάσεις και άλλες εκδηλώσεις. Πέρα από το εορταστικό αυτό κλίμα, έγιναν δύο ευτράπελα που διασώζει ο Θ.Πολιτόπουλος στο βιβλίο του “Η Ενέδρα”:

Όταν ο Μεταξάς έφτασε στην Πλατεία Μπέλλου, συνοδευόμενος από την ακολουθία επισήμων πετάχτηκε μπροστά τους ένας πολίτης, ο Μπάρμπα-Γιώργης Κουτσούκης, ο οποίος απεσπάστη από το συγκεντρωμένο πλήθος. Ο συγκεκριμένος διακρίνονταν για το χιούμορ του και τον εύθυμο χαρακτήρα. Τότε φτάνει μπροστά στον Μεταξά και προτάσσει με το χέρι του ένα “σιδερικό” που έμοιαζε με πιστόλι. Ο Μεταξάς τά χασε και δεν κατάλαβε τι ακριβώς γίνονταν προς στιγμή. Τότε ο μπαρμπά-Γιώργης φώναξε “σ’έφαγα..” και πριν προλάβει να κάνει άλλη κίνηση, ορμάει πάνω του η φρουρά του Μεταξά και τον ακινητοποιεί. Εκείνος γελώντας έδειξε το όπλο του: Το σιδερικό δεν ήταν τίποτε άλλο από κάνουλα βαρελιού μπύρας. Όλοι τότε γέλασαν βέβαια και το θέμα αυτό συζητιόνταν για καρό.

Παραδόξως ο μπαρμπά-Γιώργης ξέμπλεξε γρήγορα από το νόμο και τον άφησαν ελεύθερο σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις, όπου ο νόμος είναι ιδιαίτερα σκληρός και τους παραβάτες περίμεναν οι φυλακίσεις, σκληρές ανακρίσεις και εξορία…

Μια κάνουλα βαρελιού μπύρας, που γυρισμένη ανάποδα μοιάζει με πιστόλι..

Εικόνες από την τότε επίσκεψη Μεταξά στο Αγρίνιο. Από φωτογραφικό αρχείο Ξυθάλη- Αγρίνιο-Γλυκές Μνήμες

agrinionews.gr

Κατηγορία Θέματα (Τοπικής) Ιστορίας

Ετικέτες

ΑΓΡΙΝΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα, 16 Δεκεμβρίου 2019 18:39

Συνολικά χίλιοι Αιτωλοακαρνάνες πολέμησαν με τον Γ. Καραϊσκάκη στην Αράχωβα. Τα ονόματα των αγωνιστών από Αγρίνιο και γύρω περιοχές.

Του Λίνου Υφαντή,

Η μάχη της Αράχωβας Βοιωτίας ήταν μια από τις πολεμικές εμπλοκές της επανάστασης του ’21 με νικηφόρα έκβαση για τους Έλληνες. Έγινε μεταξύ 18 και 24 Νοεμβρίου του 1826 στην Αράχωβα της Βοιωτίας με αρχιστράτηγο τον Γεώργιο Καραϊσκάκη. Ουσιαστικά ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη των ελλήνων επαναστατών ύστερα από την πτώση του Μεσολογγίου. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τρόπον τινά ήταν μια εκδίκηση μεταξύ άλλων για τις φρικαλεότητες που συνέβησαν εκεί.

Σε αυτό συνηγορεί η μεγάλη συμμετοχή Αιτωλοακαρνάνων στη μάχη αυτή. Σε αυτό προσθέτουμε το πάθος που πολέμησαν μαζί με τους Σουλιώτες που βρέθηκαν πλάι τους στο πεδίο της μάχης. Ο Γεώργιος Χαρίτος στο βιβλίο του η μάχη της Αράχωβας διασώζει ένα μακρύ κατάλογο συμμετεχόντων στη μάχη. Αυτός είναι πολύ μεγαλύτερος βέβαια από τα “επίσημα” νούμερα που έδιδαν οι μαρτυρίες της εποχής, προφανώς για λόγους τακτικής. Τα στοιχεία έχουν αντληθεί από το Ιστορικό Αρχείο Αγωνιστών 1821 από την Εθνική Βιβλιοθήκη. Από αυτά προκύπτουν ότι οι Αιτωλοακαρνάνες που συμμετείχαν στις πολεμικές εμπλοκές στην Ανατολική Στερεά και την Αράχωβα ξεπερνούσαν τους 1000.

Από την περιοχή του Αγρινίου καταγράφονται τα εξής ονόματα με βάση την αυτοδιοικητική διαίρεση του 1840:

Αγρίνιο ( Βραχώρι):

Αναστασίου Σπυρίδων, Αποστολιάς Γιάννης, Ασημακόπουλος Βλαχάκης, Βαλαούλης Γεώργιος, Βαλτινός Κώστας Νικολάου, Γιαννητρώζος Δημήτριος, Γκέρτζης Νικόλαος, Γούλας Βασίλειος, Γουναρόπουλος Αποστόλης, Δημητρίου Πάνος, Καβιούλας Ανδρέας, Κιορτοβίτης Γεώργιος, Κιτσόπουλος Αθανάσιος, Κούσιος Δημήτριος, Λοντούρης Μήλιος, Λυμπέρης Κολέτσης, Μαντζανάς Αθανάσιος, Μεταξάς Γρηγόριος, Νούλας Τάσιος, Παπαγιανόπουλος Αθανάσιος, Παπασωτηρόπουλος Κώστας, Παππάς-Καπέρδας Χρήστος, Παππάς-Μάρας Χρήστος, Πάργας Νικόλαος, Πετρόπουλος Γεώργιος ή Γούλας, Πιπερίγκος Ευθύμιος, Πλατής Ιωάννης, Ραπτόπουλος Αθανάσιος, Σαμαρτζοπάνος Αντώνιος, Σαχίνης Φώτος, Σπαθούλας Ιωάννης, Σπότης Σπύρος, Σπυρίδων Εμμανουήλ, Σταθόπουλος-Κούτσικος Παντολέων, Στάμου Βασίλειος, Τασιούλας Ιωάννης, Τζώρτζης Σπύρος, Τριανταφύλλου Χρήστος, Χαβέλας Κώστας.

Δοκίμι

Καλαμπόκας Νικόλαος, Καρατσώρης Γεώργιος, Νταλαγιώργος Ιωάννης.

Ζαπάντι

Τασιόπουλος Γεώργος

Καλύβια

Λακέρδας Ανδρέας, Λίγδας Αθανάσιος, Λίγδας Δημήτριος, Στασινός-Καρύμπας Γεώργιος, Φύσας Χρήστος, Ψιλογιαννόπουλος Κώστας.

Σπολάιτα

Παπαθανασόπουλος Νικόλαος.

Δήμος Ωλενίας:

Αγγελόκαστρο

Αλεξάκης Δημήτριος, Βίδρας Τριαντάφυλλος, Γαλιάτσος Σωτήριος, Δρόλιας Ιωάννης, Πανάκης Ιωάννης, Παππάς Βασίλειος, Στάμου Δημήτριος, Τσούλος Νικόλαος.

Ζευγαράκι

Γαλαζούλας Κώστας, Καλύβας Λουκάς, Παπαγιάννης Σωτήριος, Συρμόπουλος Ντίνος,

Μουρστιάνου ( Σημερινή Λυσιμαχεία):

Ζυγόπουλος Γεώργιος, Τσαρναβέλης Μήτρος.

Δήμος Θέρμου ( Σημερινές περιοχές Παραβόλας, Παναιτωλικού, Θεστιέων).

Βλοχός

Βλοχός:

Καραγκούνης Θωμάς, Γιαννακάς-Γιαννακόπουλος Βασίλειος, Πανόπουλος Θεόδωρος, Στασινός Νάσιος

Ζακώνια ( Παλαιοκαρυά):

Μπάδας Ανδρέας, Μπάδας Βασίλειος, Πλαστήρας-Σαβελώνας Γεώργιος, Τζάνης Δημήτριος, Τριχόπουλος Γεώργιος.

Ζελίχοβο (Αγία Παρασκευή):

Αναστασόπουλος Δημητρέλος, Γεωργαλόπουλος Δημήτριος, Γκυρτοβίτης Τάσιος, Παλαιογιάννης Αθανάσιος, Παραδείσης Αθανάσιος, Τζώρτζης Ιωάννης.

Καινούργιο

Λαμπροκωστόπουλος Χρήστος, Παπασάϊκας Αθανάσιος, Στούμπος Αθανάσιος,Φλωρόπουλος Ιωάννης.

Κερασιά

Γαλάνης Διαμαντής, Διαμαντής Σωτήριος,Παπαγεωργόπουλος Κώστας

Λιγόστιανα (Περιστέρι):

Γεωργοβασίλης Σπύρος, Γιαννακάς Γεώργιος, Κιτσιόπουλος-Μπαφούνης Αναστάσιος, Κολοκύθας Ιωάννης, Μπαρδακόπουλος Γούλας, Νάστος Θεόδωρος, Πυρόμαχος Νάσιος, Σκιαδάς Γιάννος, Σταμάτης Γεώργιος, Σταματοθανάσης-Σταμάτης Κωνσταντίνος, Σωτηρόπουλος Γεώργιος, Σωτηρόπουλος Ιωάννης, Σωτηρόπουλος Κωνσταντίνος, Τσιτσόπουλος Χρήστος, Τσώνης Γεώργιος.

Λυκοχώρι ( Αγία Βαρβάρα):

Ζαφειρίου Αναγνώστης, Ζαφειρόπουλος Γεώργιος, Καρόπουλος Αναστάσιος, Καρόπουλος Αναστάσιος, Καρόπουλος Κωνσταντίνος, Μουστρούφας Ιωάννης, Μπακής Αναστάσιος, Σωτηρόπουλος Ιωάννης, Φόλκας Κώστας.

Μουσταφούλι ( Παναιτώλιο):

Γεωργόπουλος Αναγνώστης, Καμμένος Χρήστος, Μπαρλίκας Αλέξανδρος,Τσιλιμπόκας Τάτσης, Ψειμάδας Νικόλαος.

Παραβόλα:

Ακρίδας Κώστας, Γεωργίου Δημήτριος

Προσήλια:

Τζουρβόπουλος Γρηγόρης

Σιτόμενα:

Μπανιάς Αθανάσιος, Ντόκας Ιωάννης.

Σκουτεσιάδα

Καπελάκης Βασιλείος, Καπελάκης Ζάχος, Τηγανίτας Δημήτριος.

Δήμος Μακρυνείας:

Γαβαλού

Αθανασίου Γεώργιος, Ανδρέου Γρηγόριος, Βασιλείου Γεώργιος, Γεωργακόπουλος Νικολάκης, Γεωργακόπουλος Σωτήριος, Γεωργακόπουλος Χρήστος, Γεωργίου Νικόλαος, Γκολφίνος Κωνσταντίνος, Γυφτάκης Ιωάννης, Ζαφράκας Σωτήριος, Ζώης Κωνσταντίνος, Καλύβας Δημήτριος, Κατζούλας Μήτρος, Κοκοτάκης Νικόλαος, Κωνσταντάκης Γεώργιος, Μόσχος Χρήστος, Μπαλαούρας Γεώργιος, Μπαλαούρας Παναγιώτης, Παπακώστας Αναστάσιος, Πατρώνης Νικόλαος, Σπαής Νικόλαος.

Γραμματικού

Αλερτάς Κωνσταντίνος,Κοντομήτρος Δημήτριος, Κουρελής Γεώργιος.

Καλφινάκι

Γκολφίνος Γεράσιμος

Κεράσοβο

Γκούβρας Αθανάσιος, Ζαφειρόπουλος Γεώργιος, Κερασοβίτης Νικόλαος, Κίτσου Ιωάννης, Κίτσου Παντολέων, Κουσουρής Γούλας, Ντόβας Κώνστας, Πετρόπουλος Αθανάσιος, Πετρόπουλος-Γίδας Νάσιος, Πρεβεζιάνος Αθανάσιος, Σαλαγιάννης Αθανάσιος, Σαλαγιάννης Δημήτριος, Σκόνδρας Σπύρος, Σπυρόπουλος Γαλάνης, Τζιμπούρης Μελήτης, Τριανταφύλου Γαλανίτσας, Χαντζόπουλος Αθανάσιος, Χατζής Σπύρος

Μακρυνού

Κόπανος Ιωάννης, Κούτζιος Σπύρος, Κούτσιος Μήτρος, Λύκος Αθανάσιος, Οικονόμου Αντώνιος, Πύργας Τάσος, Τσάκος Κωνσταντίνος, Χελάκης Μήτρος,

Ματαράγκα

Αγγελόπουλος Αναστάσιος, Βασιλόπουλος Σπύρος, Γιαννόπουλος Χρήστος, Καρβούνης Νάσος, Κουτσαντώνης Κωνσταντίνος, Μαρίνος Αντώνιος, Μαρίνος Κώστας, Μαρίνος Φλώρος, Σαλάπας Αθανάσιος, Σαλάπας Αλέξιος, Σαλάπας Αντώνιος, Σαλάπας Βασίλειος, Σαλάπας Κώστας, Φωτόπουλος Στάθης, Ψαράς Μήτρος.

Μεσάριστα

Αργυροκαστρίτης Αναστάσιος, Βαγενάς Γούλας, Βασιλείου Παναγής, Λαμανδρέας Τριαντάφυλλος, Μακρυκώστας Αντώνιος, Τσιλιγιάννης Κωνσταντίνος

Μπερμπάτι

Μπαλάσκας Λάμπρος, Πολίτης Στράτος, Χριστοδούλου Ιωάννης,

Μπότινου

Βλάχος Αποστόλης, Δρακόπουλος Ιωάννης, Δρακόπουλος Χρήστος, Καμπιλάφας Ιωάννης, Καραγκούνης-Γαλανής Σωτήριος, Καραγκούνης Ιωάννης, Κορελής Αθανάσιος, Κορομπίλης Μήτρος, Μαυριάς Νικόλαος, Μερικάνος Γρηγόριος, Μερικάνος Ιωάννης, Μπαγεώργος Γεώργιος, Παπαναστασίου Γεώργιος, Παργανάς Χρήστος, Σκίφας Κώτσος, Στρατόπουλος Γεώργος, Τζονόπουλος Νικόλαος.

Μπουρλέσα

Αρμίρης Γιάννος, Βασιλάκης Παναγιώτης, Καραγιάνης Μήτρος, Κίτζου Στράτος, Κίτζου ( αγνώστου Ονόματος), Κόκλας Νάνος, Κόκλας Στράτος, Λυκοθανασόπουλος Γεώργιος,Μαγκλίνης Δημήτριος, Μαργιάννης Γεωργάκης, Μυριάκης Γεώργιος, Παντελέκος Αντώνιος, Παπαδαντώνης Γεώργιος, Πρεβεζάνος Βασίλειος, Σκαλτσάς Νάνος ( Αθανάσιος), Σκαλτσάς Γιάννης, Σπυρόπουλος Αναστάσιος, Σταθούλας Αθανάσιος, Σταυροκόρακας Ανδρέας, Ταταράκης Μήτρος, Τρύψας Ιωάννης.

Παπαδάτες

Αθανασίου-Καλακανίδας Αντώνης, Αλπέτζος Δημήτριος, Μπαλτάς Κωνσταντίνος, Μπαλτάς Χρηστος,, Ντόβας Γεώργιος, Ντόβας Σωτήριος, Σκαρμούτσος Γιάννης, Σύρμος Νάσος.

Σαντί

Κοντομήτρος Αθανάσιος

Συβίστα

Βασιλείου Δημήτριος, Γερούκης Ιωάννης, Δρακόπουλος Ιωάννης, Καλιανέζος Γεώργιος, Κατσαρός Κώστας,Μεταξιώτης Χρήστος, Μπέστιας Κώστας, Παπαγεωργίοθ η Σαλμογιάννης Ιωάννης, Σακούφας Γεώργιος, Σάλας Ανδρέας, Σάλας Μήτσος, Στεφανόπουλος Στέφος, Τσάπαλος Κώστας.

Μακρυνεία ( Άγνωστη Τοποθεσία)

Κουτζιάς-Μπαϊρακτάρης Αποστόλης.

Δήμος Παρακαμπυλίων

Άγιος Βλάσιος

Γιαταγάνας Δημήτριος, Γούσας Ιωάννης, Γωγούσης Κωνσταντίνος, Θεμελής Κώστας, Καραμούζης Χαράλαμπος, Καραμούζης Χρήστος, Κοντογεώργος Κώστας, Μπαλτάς Στέφανος,. Μπαρλέφης Χρήστος, Τασιόπουλος Ιωάννης, Κετούγιας Γεώργιος, Κετούγιας Δημήτριος, Κετούγιας Χρήστος, Μπισμπίκης Κωνσταντίνος, Τραγουδάρας Αναγνώστης.

Πεντάκορφο

Φούρλας Φώτης,

Σαργιάδα

Αποστόλου Βασίλειος, Σαγιάννης Χρήστος

Σοβολάκο

Καρδαράς Χρήστος

Χούνη

Καρδαράς Ιωάννης

Στράτος ( Σημερινή Δημοτική Ενότητα)

Λεπενού

Αντωνόπουλος Ιωάννης, Βακράκος Κώστας, Βακράκος Χρήστος, Κάβουρας Νικόλαος, Καρασυνέλης-Καρλουνέλης Αθανάσιος, Καρασυνέλης-Καρλουνέλης Κώστας.

Ματσούκι:

Καραγιώργος Γεώργιος

Ρίγανη

Αποστόλου Κωνσταντίνος

agrinionews.gr

Κατηγορία Θέματα (Τοπικής) Ιστορίας

Ετικέτες

ΑΓΡΙΝΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη, 12 Δεκεμβρίου 2019 10:49

Ο έρωτας του Ιμπραήμ για την όμορφη Τασούλα που έσωσε τους αμάχους του Αιτωλικού

Του Λίνου Υφαντή,

Το Αιτωλικό ήταν ουσιαστικά το τελευταίο εμπόδιο του Ιμπραήμ πριν τη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου το 1826. Είχε προηγηθεί η αιματηρή κατάληψη της νήσου Ντολμά από τους τουρκοαιγυπτίους. Εκεί έπεσαν ηρωϊκώς μαχόμενοι οι Έλληνες επαναστάτες. Ήταν θέμα χρόνου οι άμαχοι του Αιτωλικού να παραδοθούν. Τελικά ο Ιμπραήμ συμφώνησε να τους αφήσει να αποχωρήσουν προς την Άρτα.

Η λαϊκή παράδοση όμως δίνει την δική της εξήγηση για την απόφαση αυτή του Ιμπραήμ. Όταν άρχισε να ελέγχει τους κατοίκους, έπεσε το βλέμμα του σε μια πανέμορφη κοπέλα, τη δεκαπεντάχρονη τότε Τασούλα Κουρκουμέλη. Αμέσως θαμπώθηκε από την ομορφιά της και δέχτηκε να αφήσει όλους τους κατοίκους να φύγουν, αρκεί να κρατούσε την πανέμορφη αρχοντοπούλα κοντά του.

Οι Έλληνες διαμαρτυρήθηκαν γιατί νωρίτερα υπήρχε η εντύπωση ότι θα τους άφηνε έτσι κι αλλιώς. Ο Ιμπραήμ όμως ήταν ανένδοτος: “Όλοι πλην ενός!” Τελικά οι κάτοικοι υποχώρησαν, αφού έβλεπαν να απειλείται η ζωή τουλάχιστον 1500 γυναικόπαιδων.

Άλλωστε ο όρος όλοι πλην δεν ήταν παρά η σατανική διατύπωση του Ιμπραήμ που νοοούσε αποκλειστικά και μόνο την όμορφη Τασούλα.

Πράγματι οι κάτοικοι έφυγαν προς την Άρτα. Έκτοτε τα ίχνη της Τασούλας χάθηκαν. Η λαϊκή παράδοση λέει ότι οδηγήθηκε στο χαρέμι του Ιμπραήμ. Όταν κατάλαβε τις προθέσεις τους, άρπαξε το μαχαίρι από το σελάχι του και το έμπηξε στο στήθος της δίνοντας τέλος στη ζωή της. Έτσι γλίτωσε τη ντροπή. 40 μέρες αργότερα ακολούθησε η Έξοδος του Μεσολογγίου με τη γνωστή τραγική κατάληξη.

Η ιστορία της Τασούλας ενέπνευσε και το τοπικό θέατρο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ¨Η Δόξα του Αιτωλικού”, ένα έργο του Γ. Σώκου που γράφτηκε πριν περίπου εκατό χρόνια και πραγματεύεται εμμέσως τη συγκεκριμένη υπόθεση. Περισσότερα για αυτό στο περιοδικό Στερεά Ελλάς: http://etolikoartis.blogspot.com/2011/04/4.html

agrinionews.gr

Κατηγορία Θέματα (Τοπικής) Ιστορίας

Ετικέτες

ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή, 08 Δεκεμβρίου 2019 00:33

Τα Ελληνοοθωμανικά σύνορα του 1830 που άφηναν εκτός Αγρίνιο, Ξηρόμερο, Βάλτο.

φωτο: Η συνοριακή γραμμή Αχελώου-Σπερχειού του 1830

Το αίτημα Λεοπόλδου για το Αγρίνιο και η παραίτησή του.

Του Λίνου Υφαντή,

Στις 3 Φεβρουαρίου 1830 υπογράφτηκε το πρωτόκολλο ανεξαρτησίας του Λονδίνου. Αυτό όριζε για πρώτη φορά την ανεξαρτησία του Ελληνικού κράτους και τα πρώτα του σύνορα. Η συνοριακή γραμμή όμως ήταν σχεδιασμένη εξαιρετικά δυσμενώς για το νέο Ελληνικό κράτος, του οποίου τα σύνορα ορίζονταν στους ποταμούς Αχελώος δυτικά και Σπερχείος ανατολικά.

Αν και αυτό είναι γνωστό, αξίζει τον κόπο να γίνει μια προσπάθεια αναπαράστασης της συνοριακής γραμμής αυτής στην Δυτική Ελλάδα. Όπως αναφέρει συγκεκριμένα το πρωτόκολλο του Λονδίνου “ η καθοριστική γραμμή των συνόρων της Ελλάδος, αρχόμενη από τας εκβολάς του Ασπροποτάμου ( Αχελώου), θέλει να ανατρέξει τον ποταμόν αυτόν μέχρι κατέναντι της λίμνης του Αγγελοκάστρου και διασχίσασα τόσον αυτήν την λίμνην, όσο και τας του Βραχωρίου και της Σαυροβίτσας, θέλει καταλήξει εις το όρος Αρτοτίνα, εξ ού θέλει ακολουθήσει την κορυφήν του Όρους Οίτης μέχρι του κόλπου του Ζητουνίουν ( Λαμίας), εις τον οποίον θέλει καταλήξει κατά τας εκβολάς του Σπερχειού”.

Με βάση το απόσπασμα αυτό σχεδιάστηκαν τα σύνορα στην παραπάνω εικόνα. Φυσικά δεν υπάρχει ακρίβεια στην παραπάνω περιγραφή διότι ενώ “ανατρέχουν τον ποταμό Αχελώου” σταματούν “κατέναντι” της λίμνης του Αγγελοκάστρου δγλαδή τη Λυσιμαχεία. Ο όρος “κατέναντι” είναι πολύ σχετικός. Αν τον συνδυάσουμε με τον όρο “διασχίσασα” τότε τα σύνορα έτεμναν τόσο στη Λυσιμαχεία όσο και τη σημερινή Τριχωνίδα, η οποία αναφέρεται ως λίμνη Βραχωρίου. Άρα ο Αιτωλικός κάμπος από τα Καλύβια και πάνω ήταν εκτός.

Όπως αντιλαμβάνεστε, μόνο απογοήτευση ένιωθαν οι Έλληνες εκείνη την περίοδο, βλέποντας περιοχές- γενέτειρες πολλών αγωνιστών όπως η Ευρυτανία, Ορεινή Τριχωνίδα, Βάλτος και Ξηρόμερο να είναι εκτός. Δικαιολογημένα λοιπόν προέβαλλαν τότε ως επιχείρημα ότι τους μήνες που ο Αχελώος θα είχε χαμηλή στάθμη, ανά πάσα ώρα και στιγμή οι Οθωμανοί θα μπορούσαν να προελάσουν στο Αιτωλικό και στο Μεσολόγγι.

Στην πράξη τα σύνορα αυτά δεν εφαρμόστηκαν ποτέ, διότι ολόκληρη η Αιτωλοακαρνανία ελέγχονταν από τους Έλληνες επαναστάτες. Αυτοί απείλησαν φυσικά ότι θα παρέδιδαν την Αιτωλοακαρνανία μόνοι με τα όπλα. Από την άλλη η μυστική διπλωματία οργίαζε. Ο Λεοπόλδος Α΄του Βελγίου δεν δέχτηκε ποτέ τον Ελληνικό θρόνο και ένας από τους λόγους ήταν ότι οι μεγάλες δυνάμεις αρνήθηκαν βελτίωση των συνόρων που περιλάμβανε έστω μόνο το Αγρίνιο.

Τελικά τα σύνορα άλλαξαν το 1832. Ως συνοριακή γραμμή ορίστηκε εκείνη του Αμβρακικού-Παγασητικού. Σε αυτό είχε συμβάλλει κατά πολύ και ο Ιωάννης Καποδίστριας, πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος, ο οποίος δεν πρόλαβε να δει το όραμα του να υλοποιείται, αφού δολοφονήθηκε το 1831.

Με πληροφορίες από: Σπυρίδων Τρικούπης, Η ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως.

agrinionews.gr

Κατηγορία Θέματα (Τοπικής) Ιστορίας

Ετικέτες

ΑΓΡΙΝΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Σελίδα 274 από 373

Τυχαία επιλογή άρθρων απο την κατηγορία "ΦΥΣΗ"

Απρ 26, 2022 Γνωρίστε την Αιτωλοακαρνανία

Αγράμπελα Αιτωλοακαρνανίας: Πασχαλινή απόδραση σε ένα ιστορικό χωριό (video)

To Drone Pixel ταξίδεψε σε ένα μικρό ιστορικό χωριουδάκι με το όνομα Αγράμπελα Αιτωλοακαρνανίας το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 220 μέτρα στην Δυτική Στερεά. Τα Αγράμπελα αναφέρονται να κατοικούνται…

περισσότερα...

Αυγ 26, 2020 Γνωρίστε την Αιτωλοακαρνανία

Βίντεο από drone για τον παραδεισένιο Κάλαμο Ιονίου Πελάγους

Ένα καταπληκτικό βίντεο από drone για τον Κάλαμο Ιονίου Πελάγους. Και όμως όσο και αν σας φαίνεται περίεργο, τόσο ο Κάλαμος, όσο και ο Καστός, μέχρι τα Φερμέκουλα και η Άτοκος και το μεγαλύτερο μέρος…

περισσότερα...

Ιουλ 17, 2016 Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Blue Beach η κοσμοπολίτικη παραλία του Αμβρακικού

Στην πανέμορφη, ανατολική πλευρά της Αμφιλοχίας, η ανανεωμένη Blue Beach για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, αποτελεί έναν πολυχώρο με πολλές και διαφορετικές δραστηριότητες. Το περιβάλλον κοσμοπολίτικο…

περισσότερα...

Σεπ 02, 2020 Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Βλυζιανά Ξηρομέρου Αιτωλοακαρνανίας: Ένα χωριό στο γέρμα του…

Βλυζιανά Ξηρομέρου Αιτωλοακαρνανίας Ένα χωριό στο γέρμα του… Γράφει η Μαρία Ν. Αγγέλη Ρημάξαν τα χωριά μας Πέτρες βγήκαν στα χωράφια στις αυλές χορτάρια που ’ναι τώρα τα κορίτσια που ’ναι τα…

περισσότερα...

Τελευταία άρθρα

Το Κρυονέρι Αιτωλοακαρνανίας με φόντο την άγρια ομορφιά της Βαράσοβας (βίντεο)

Ένα μοναδικό βίντεο με εντυπωσιακά πλάνα από drone αποτυπώνει το Κρυονέρι Αιτωλοακαρνανίας και την άγρια ομορφιά των επιβλητικών βράχων της Βαράσοβας. Το Κρυονέρι είναι ένα όμορφο παραθαλάσσιο ...

21 Ιουλίου 2025

περισσότερα...

Κι όμως: Η Μακρυνεία Αγρινίου είχε νοσοκομείο στη Γερμανική κατοχή

Του Λίνου Υφαντή, Οι υγειονομικές δομές όπως νοσοκομεία συνήθως λειτουργούν σε μεγάλες πόλεις. Στην Αιτωλοακαρνανία εύλογο ήταν τα πρωτεία να έχει το Αγρίνιο και το Μεσολόγγι. Υπάρχει όμως και η ...

19 Ιουλίου 2025

περισσότερα...

Δεσίμι Λευκάδας: Φύση, τιρκουάζ νερά και απόλυτη γαλήνη

Ανάμεσα στα καλά κρυμμένα στολίδια της Λευκάδας, ενός νησιού που ούτως ή άλλως φημίζεται για τις σαγηνευτικές του ακτές και τα εξαιρετικής καθαρότητας νερά του, ξεχωρίζει ένα μικροσκοπικό θαύμα της ...

19 Ιουλίου 2025

περισσότερα...

Βόνιτσα: Τα σπίτια που μοιάζουν να κοιμούνται αλλά.. θυμούνται

Σπίτια στη Βόνιτσα, με παράθυρα και πόρτες κλειστά, ξεχασμένα μοιάζουν να κοιμούνται αλλά... θυμούνται Περπατώντας στους ήσυχους δρόμους της Βόνιτσας, τα παλιά σπίτια στέκουν βουβά, κουβαλώντας ...

19 Ιουλίου 2025

περισσότερα...

Ένα ονειρεμένο φαράγγι στο Καρπενήσι (video)

Το Φαράγγι “Πάντα Βρέχει” είναι αναμφισβήτητα μία από τις πιο εντυπωσιακές περιοχές της Ευρυτανίας! Δεν είναι τυχαία το πιο πολυφωτογραφημένο σημείο της! Κρυστάλλινα νερά που… πέφτουν από τους ...

16 Ιουλίου 2025

περισσότερα...

Το πάθος του Μ. Αλεξάνδρου για την Ιλιάδα και τον Αχιλλέα, οφείλεται σε έναν Ακαρνάνα (video)

Πολλοί υπήρξαν οι δάσκαλοι και οι παιδαγωγοί του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά λίγοι τον επηρέασαν βαθύτατα και διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του. Ο μεγαλύτερος όλων φυσικά ήταν ο ...

15 Ιουλίου 2025

περισσότερα...

Οι πιο γνωστές παραλίες της μεγαλύτερης φυσικής λίμνης της Ελλάδας, της λίμνης Τριχωνίδας (βίντεο)

Για πρώτη φορά, παρουσιάζονται σε βίντεο οι πιο γνωστές παραλίες της μεγαλύτερης φυσικής λίμνης της Ελλάδας, της λίμνης Τριχωνίδας. Με εναέρια και επίγεια πλάνα, αναδεικνύουμε την ομορφιά της λίμνης ...

14 Ιουλίου 2025

περισσότερα...

Λίμνη Καστρακίου, η λίμνη των αντικατοπτρισμών

Η λίμνη Καστρακίου, η λίμνη των αντικατοπτρισμών, όπως αναφέρει ο Γιάννης Γιαννακόπουλος σε ανάρτησή του. Είναι η ομορφότερη από τις τεχνικές λίμνες του Αχελώου και το σημαντικότερο η στάθμη ...

14 Ιουλίου 2025

περισσότερα...

Η Κατούνα από ψηλά: Ένα βίντεο αφιερωμένο στους ξενιτεμένους της…

Τα πλάνα σε αυτο το βίντεο είναι τραβηγμένα με drone από το ψηλότερο άλλα και πιο κεντρικό σημείο του χωριού, το δασύλλιο. Η ράχη λέγεται “στου Μαργιόλη τη ράχη” αλλιώς “Μαργιόλου” όπως την λένε ...

13 Ιουλίου 2025

περισσότερα...

Aιωρούμενη έκπληξη η ανεμογέφυρα του Ψηλοβραχου στην Αιτωλοακαρνανία για όσους δεν έχουν υψοφοβια (www.mixanitouxronou.gr)

Λίγα μέρη στην Ελλάδα συνδυάζουν την άγρια ομορφιά της φύσης, την απόλυτη ησυχία και μια πινελιά περιπέτειας όσο ο Ψηλόβραχος Αιτωλοακαρνανίας. Σε μια περιοχή σχεδόν ανεξερεύνητη από τον μαζικό ...

12 Ιουλίου 2025

περισσότερα...

Η άγνωστη ιστορία της εκτέλεσης πατριωτών στη Βόνιτσα από τους Γερμανούς

Μια άγνωστη ιστορία στη Βόνιτσα για το τραγικό γεγονός της εκτέλεσης των πατριωτών από τους Γερμανούς. Το 1944 στην κατοχή στο Μοναστηράκι, όπως αναφέρεται και στο «Πόλεις και χωριά του Δήμου ...

12 Ιουλίου 2025

περισσότερα...

Tο «Φεγγάρι του Κόκκινου Ελαφιού» πάνω από την Τριχωνίδα

Η πανσέληνος Ιουλίου 2025, ή αλλιώς το «Φεγγάρι του Κόκκινου Ελαφιού», έκανε την εμφάνισή της το περασμένο βράδυ καλύπτοντας τον ελλαδικό ουρανό. Πρόσφερε πανέμορφες εικόνες όπως αυτές στην ...

11 Ιουλίου 2025

περισσότερα...